Kapłaństwo - teologia
Kapłaństwo to inaczej sakrament święceń. Taką nazwę znajdujemy choćby w Katechizmie Kościoła Katolickiego. Czytamy tam: "Sakrament święceń jest sakramentem, dzięki któremu posłanie, powierzone przez Chrystusa Apostołom, nadal jest spełniane w Kościele aż do końca czasów. Jest to więc sakrament posługi apostolskiej. Obejmuje on trzy stopnie: episkopat, prezbiterat i diakonat." (KKK 1536).
Warto jednak dodać, że diakonat nie jest równoznaczny przyjęciu sakramentu kapłaństwa, w przeciwieństwie do prezbiteratu i episkopatu. Ta pewna rozbieżność w nazewnictwie jest związana w znacznym stopniu z istnieniem diakonatu stałego, który w tym przypadku nie poprzedza święceń prezbiteratu, jak ma to miejsce w formacji seminaryjnej.
Rozsądnym wydaje się zatem używanie nazwy sakrament święceń do tych trzech wyżej wymienionych stopni święceń.
Kapłan, w różnych religiach, to pośrednik między bóstwem a człowiekiem, zanoszący modlitwy w imieniu ludzi, składający ofiary, pouczający i wyjaśniający księgi święte.
Kościół wierzy, że Chrystus jest jedynym i najwyższym kapłanem bo:
- wstawia się za ludźmi przed Bogiem;
- zwraca się do Boga w imieniu ludzi z prośbą o przebaczenie win i obdarzenie pełnią Bożego życia;
- jako przedstawiciel ludzi przez swoją mękę i śmierć na krzyżu oddaje Bogu cześć i uwielbienie.
W swoim kapłaństwie Chrystus daje udział człowiekowi. Możemy wyróżnić 2 formy:
- kapłaństwo powszechne na mocy przyjętego chrztu daje udział w mesjańskim posłannictwie Chrystusa;
- kapłaństwo służebne na mocy sakramentu święceń- daje władzę głoszenia słowa Bożego, składania ofiary mszy świętej i udzielania sakramentów.
Mężczyzna wyświęcony na kapłana zostaje mocą Ducha Świętego upodobniony do Chrystusa.
Nauczanie Kościoła: KKK 1536-1600; Jan Paweł II, Posynodalna adhortacja apostolska „PASTORES DABO VOBIS”, 25 marca 1992 r.