wróć >>>

Słowo chrzest pochodzi od grec. czasownika baptein, baptizein, co znaczy zanurzać, obmywać. Chrzest to pierwszy i najpotrzebniejszy sakrament, który zapoczątkowuje naszą wiarę i otwiera drogę do przyjęcia innych sakramentów. Sakrament ten zobowiązuje nas do stałego nawracania się, do walki z grzechem i pogłębiania wiary. Chrzest jest niezbędnym warunkiem zbawienia („Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony” – Mk 16,16a), ale może być zastąpiony przez „chrzest krwi” (męczeństwo lub „chrzest pragnienia” – pragnienie przyjęcia chrztu, bycia z Bogiem). Chrzest nakłada na rodziców obowiązek wychowania swoich dzieci w wierze katolickiej oraz rozwijania tej wiary.

Skutki chrztu:

- ochrzczony otrzymuje nowe życie w Chrystusie

- uwalnia z grzechu pierworodnego (i innych grzechów)

- włącza do wspólnoty Kościoła

- włącza w życie, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa

- czyni dzieckiem Bożym

- stajemy się świątynią Ducha Świętego.

Sakramentu chrztu udziela zasadniczo kapłan lub diakon, ale w sytuacjach wyjątkowych może to uczynić każdy człowiek polewając czoło dziecka wodą i wypowiadając formułę: „N ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.” Chrzest odbywa się albo poprzez trzykrotne zanurzenie w wodzie albo trzykrotne polanie wodą na czoło dziecka.

Kościół jest przekonany, że w sakramencie chrztu dzieci szczególnie ujawnia się uprzedzająca miłość Boga do człowieka. Przyjmując chrzest jako małe dzieci, od najwcześniejszych lat możemy wzrastać w łasce i przyjaźni z Bogiem.

Symbolika chrztu:

- polanie wodą

– oczyszczenie człowieka z grzechu

- nałożenie białej szaty

– znak wewnętrznej czystości, przyobleczenie się w Chrystusa, nowe życie

- namaszczenie olejem świętym

– włączenie w kapłańską, prorocką i królewską misję Jezusa

- zapalanie świecy

– przyjęcie Chrystusa

– Światłości, decyzja o pójściu za Nim

Nauczanie Kościoła: KKK 1212-1284; Kongregacja Nauki Wiary, Instrukcja o chrzcie dzieci „Pastoralis action”, 20 października 1980 r.

Chrzest warunkowy:

Zdarzają się sytuacje, gdy poprzez adopcję jesteśmy rodzicami dziecka lub stajemy się jego opiekunami jako rodzina zastępcza. Wówczas chcąc po katolicku wychować dziecko zadajemy sobie pytanie czy jest ono ochrzczone.

Nie wolno pozostawić tego pytania bez odpowiedzi, a tym bardziej zbagatelizować. Ponieważ sprawa chrztu jest niezmiernie ważna, gdyż sakrament ten jest wymagany do zbawienia i stanowi „bramę” do ważnego przyjęcia pozostałych sakramentów. Równocześnie, ponieważ chrzest wyciska niezniszczalny charakter (por. kan. 845 § 1 KPK), nie wolno go powtarzać. Stąd w razie wątpliwości koniecznie należy ustalić, czy chrzest został udzielony, a następnie, czy został udzielony ważnie.Gdyż może być i taka sytuacja, że dziecko zostało ochrzczone, a tylko nie zachowano odpowiednich procedur, aby odnotować fakt chrztu we właściwej księdze parafialnej.

Po rzetelnym sprawdzeniu wszystkich okoliczności więc dopiero wtedy, gdy mimo takich badań nadal będzie uzasadniona wątpliwość, chrztu należy udzielić warunkowo (por. kan. 869 § 1 KPK). Formuła sakramentalna w takiej sytuacji będzie następująca: „ N , jeżeli nie zostałaś(eś) ochrzczona(y), ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego”.

Potrzeba sprawdzenia nie może stać się jednak trudnością dla osób, których szczerą intencją jest pragnienie włączenia osoby otrzymującej chrzest do Kościoła.